O jedność katolików i ewangelików
(tekst: Zbigniew Brzezina Fot: crasher)
W tym roku w dniach 18-25 stycznia trwał tydzień modlitw o jedność chrześcijan pod hasłem: Trwali oni w nauce apostołów i we wspólnocie, w łamaniu chleba i w modlitwach. Na Śląsku Cieszyńskim kwestia jedności ma szczególny wymiar z uwagi na znaczne zagęszczenie wyznawców kościoła ewangelicko – augsburskiego. Wynika ono głównie ze względów historycznych, tu bowiem luteranizm dotarł już w ciągu kilku lat od wystąpienia Marcina Lutra, a jeszcze przed połową XVI w ustanowiony został przez księcia cieszyńskiego religią państwową.

Kościół podzielił się najpierw w wieku XI. Od zwierzchności i jurysdykcji papieża odłączył się wtedy kościół wschodni. Określany ogólnie jako prawosławie pod względem liturgicznym zachował podstawowe kanony kościoła łacińskiego. Znacznie głębszy podział kościoła nastąpił w 1-szej połowie wieku XVI - gdy w wyniku reformacji zaczęły powstawać liczne kościoły protestanckie nie uznające zwierzchności papieża.

Jakie są bardziej zauważalne różnice w praktykach religijnych między katolikami i ewangelikami? Katolicy mają obowiązek uczestnictwa w mszy świętej w niedziele i święta, dla ewangelików udział w niedzielnych nabożeństwach  jest natomiast powinnością. Ewangelicy m.in. nie praktykują spowiedzi usznej, kultu świętych i pobożności maryjnej, nie odmawiają np. modlitwy różańcowej. Zróżnicowane są sakramenty i święta, a świętem najważniejszym dla ewangelików jest Wielki Piątek. Przestrzegają oni też surowego wystroju budowli sakralnych.

Ten tydzień jest okresem kiedy duchowni obydwu wyznań szczególnie zwracają uwagę na to co powinno łączyć albo przynajmniej mniej dzielić. Naturalnie na obszarze naszego Śląska zawierane są małżeństwa mieszane – różnice wyznaniowe skutkują mniej lub bardziej w ich funkcjonowaniu i wychowaniu dzieci. Ważne aby wzajemnie strzec się okazywania religijnego fanatyzmu, który ma swoich różnego kalibru szermierzy po obydwu stronach. Ważne aby wszędzie tam gdzie ma miejsce kontakt między małżonkami, rodzinami, sąsiadami, wiernymi i duchownymi – na co dzień wzajemnie się szanować, tak jak na ogół w naszym środowisku jest, jak również wciąż znajdować pomosty do współpracy. Przykładem dobrej współpracy w skali lokalnej może być działalność charytatywna prowadzona w ramach organizacji Caritas.

Jedni od drugich mają też czego się uczyć w wierze. Mówił m.in. o tym ks. Jarosław Ogrodniczak pracujący w Istebnej w niedzielnym kazaniu w kościele w Zebrzydowicach. - Od ewangelików możemy uczyć się np. ewangelizacji opartej na znajomości Pisma Świętego. Gdy zapytałem swoich uczniów w klasie, kto choćby raz w miesiącu czyta Biblię? – zgłosiło się kilkunastu, - a kto raz w tygodniu? – już tylko kilku, - kto codziennie? – zaledwie jedna, właśnie ewangeliczka, choć obecna w tej klasie katolicka młodzież oazowa powinna poświęcić na to każdego dnia choćby kwadrans. - Z kolei niektórzy ewangelicy interesują się np. nauczaniem papieża Benedykta czy Jana Pawła.

Nie ma za bardzo kwestii ekumenizmu w Zebrzydowicach gdzie na terenie całej gminy, w odróżnieniu od reszty Śląska Cieszyńskiego, zamieszkują tylko nieliczne rodziny ewangelickie lub inne. Ale choćby w Wiśle, zarejestrowanych jest ponad 30 związków wyznaniowych! W kilku kościołach ewangelicko – augsburskich nad Olzą odbyły się w tych dniach nabożeństwa ekumeniczne z udziałem duchownych i wiernych obydwu wyznań – w Marklowicach 22 stycznia oraz w Cieszynie i Dzięgielowie 23 stycznia. Dlaczego potrzeba ekumenizmu? Dlatego że oczywiście Chrystus nie był podzielony. Zatem i Jego wyznawcy zobligowani są w wierze dążyć do jedności.

tekst: Zbigniew Brzezina Fot: crasher