Generał również zagrał
 

Fot: Grupa młodzieży z gminy Zebrzydowice w programie "Róbta co chceta"  Jurka Owsiaka (ze zbiorów GOK Zebrzydowice)
Pamiętam pierwszy koncert WOŚP. Było to 3 stycznia 1993 r. Jakiś wariat promował ją w telewizji a przerywnikami jego wypowiedzi były wstawki muzyki, która mimo mojego dość młodego wówczas wieku, bardzo mnie drażniła. Język i nonszalancja wypowiedzi młodziana w czerwonych okularach, jego "róbta co chceta" ogromnie mnie irytowały. Nie bardzo było wiadomo na czym ta akcja ma polegać?

Mój telewizor celowo był przełączony był na inny program, żeby nie widzieć co się dzieje w sztabie orkiestry. Dopiero gdzieś tak w połowie dnia ciekawość kazała mi zajrzeć. Zobaczyliśmy studio telewizyjne, gdzie walało się mnóstwo banknotów. Po tych banknotach deptały ekipy będące w telewizji. Ktoś je podnosił, obsypywał jak śniegiem innych. Mnóstwo osób liczących sortowało te banknoty i ustawiało w stosiki. Panowała wielka radość.

Wpisywane odręcznie na różnych pudłach i kartonach sumy zebranych pieniędzy rosły w niesamowitym tempie.  Zrobiło mi się cokolwiek głupio. Oto dotarło do mnie, że dzieje się coś dobrego bez mojego udziału?

W moim posiadaniu było dużo zielonych pięćdziesięciozłotowych banknotów z wizerunkiem generała, które otrzymywałam od koleżanek za przewóz samochodem do pracy. Zawsze były to te przedarte, które przeszkadzały w portfelu. Pięćdziesiąt złotych, była to niewielka kwota, raczej symboliczna. Miałam tych banknotów pełne pudełko po butach. Czekały na zakup taśmy klejącej, o którą nie było łatwo.
Wzięłam to pudełko i wraz z dziećmi pobiegliśmy szukać wolontariuszy. Na naszym osiedlu ich nie było. trzeba było do centrum miasta. Znaleźliśmy.

Nie chcieli od nas wziąć tego pudełka. Mieli obowiązek zbierać pieniądze tylko do swoich zamkniętych skrzynek. Trzeba było do sztabu. Dotarliśmy do jednej ze szkół, gdzie był sztab WOŚP dla naszego miasta. Tam pozostawiliśmy nasze pudełko, które wówczas nie było czymś nadzwyczajnym.  Na przeciętny obiad wydawało się wówczas dziesięć tysięcy a czasem więcej.

Chciałam jakoś wytłumaczyć dlaczego generał na banknocie ma pomiętą czapeczkę, lub wręcz rozdarty mundur. Jednak nie trzeba było. To było zrozumiałe dla wolontariuszy w sztabie. Cieszyłam się, że na wieczorną ogromną  sumę, która pokazała się wieczorem na naszych ekranach, jakiś minimalny wpływ miało również moje pudełko pełne generałów. 

Dziś zadziwia mnie też fenomen Jurka Owsiaka, który na ten jeden dzień potrafi poderwać cały kraj, tak zmotywować dzieci, młodzież i dorosłych, że ludzie, na co dzień zabiegani, zapracowani, często żyjący swoim życiem i swoich najbliższych, potrafią się poderwać dla innych. A ja? Ja znów gram. Jak co roku. Dobro dawane innym w dwójnasób wraca.
 
Pozdrawiam, Lusia (tekst nadesłany)