Dzień Chorego: Fajnie jest żyć!

Chorzy, cierpiący i starsi parafianie w Zebrzydowicach spotkali się jak co roku w Dniu Chorego tj. 13 czerwca 2016, w poniedziałek przez południe, w kościele i na placu przy probostwie gdzie obejrzeli teatrzyk.

W kościele uczestniczyli o godz. 11 w nabożeństwie różańcowym zakończonym błogosławieństwem indywidualnym Najświętszym Sakramentem  i we mszy św. z prośbami za wstawiennictwem Matki Bożej Fatimskiej. W krótkim kazaniu ks. prob. Marian Brańka nawiązał do niedzielnej mszy św. z papieżem Franciszkiem w Watykanie z udziałem ludzi chorych i niepełnosprawnych, transmitowanej przez telewizję Trwam. „Media nie chcą tych ludzi pokazywać, ale Kościół uważa, że należy im się godność – mówił ks. proboszcz. Widać że gdy stworzy się dla nich odpowiednie warunki to potrafią oni wykonywać różne czynności i czują się potrzebni.  Taka jest misja Kościoła, by zabiegać o tych ludzi i iść im z pomocą”.

Na placu przy probostwie wszyscy obecni zapatrzyli się i zasłuchali w ok. 30 minutową sztukę „Oskar i pani Róża” wykonaną przez uczniów szkoły podstawowej i gimnazjum w Zebrzydowicach oraz członków grupy integracyjnej osób niepełnosprawnych „Stokrotka”. Jest to opowieść o chłopcu umierającym w szpitalu na raka, po nieudanej operacji, o czym nikt nie ma odwagi mu powiedzieć, z wyjątkiem opiekującej się nim i mającej z nim dobry kontakt wolontariuszki, cioci Róży.

Za jej radą Oskar pisze bardzo osobiste listy do Pana Boga przez ostatnie dni swojego życia, wyobrażając sobie, że każdy dzień jest mu dany jak 10 lat. W ciągu tych kilku dni uczy się przyjmować i rozumieć cierpienie, zaczyna rozumieć rodziców, którzy boją się jego choroby a nie jego samego. Poznaje prawdziwą przyjaźń i przeżywa pierwszą miłość do Peggy Blue. Pociesza też swoją lekarkę, aby nie obwiniała się za jego stan.  Gdy dożywa „stu lat” pisze: Szanowny Panie Boże, chyba zaczynam umierać … - Jednak fajnie jest żyć!

Fajnie jest żyć! – powtórzył ks. proboszcz. Nagrodzeni oklaskami młodzi aktorzy wręczyli widzom laurki z życzeniami. Podmuchy wiatru przestawiały lżejsze rekwizyty, ale poradzili sobie. Pobudzający do refleksji teatrzyk przygotowała Klaudia Baron.

Panie z Zespołu Charytatywnego i Koła Gospodyń Wiejskich przygotowały gulasz, pączki, ciastka i napoje dla około 70 osób, jak podała p. Andzia Żagan. Wraz z ks. Władysławem Bajerem, z obsługą i aktorami było pewnie więcej uczestników. Funkcję wodzireja pełnił jak zawsze ks. proboszcz. Intonował piosenki biesiadne, ludowe, tradycyjne, jak np. „Szła dzieweczka do laseczka”, „Góralu czy ci nie żal”, „Płonie ognisko w lesie”, „Poszła Karolinka”. Podobnie jak w poprzednich latach zaśpiewali też 100-lat z okazji 85 urodzin mamy ks. proboszcza, Antoniny Brańka. Przed kościołem zbierane były ofiary na Radio Maryja i Telewizję Trwam.

ZOBACZ FOTOREPORTAŻ>>>

Tekst nadesłany (dziękujemy) przez Zbyszek Brzezina [https://zbyszekbrzezina.wordpress.com]