 |
DYSKUSYJNY KLUB FILMOWY “FAFIK”; Filmowe rarytasy! Cena karnetu
miesięcznego: 20,00 zł |
 |
DYSKUSYJNY
KLUB FILMOWY „FAFIK”
Repertuar
● I kwartał 2008 ●
Styczeń 2008
 03.01
(czwartek) 20:00 GOOD NIGHT AND GOOD LUCK
USA, 2005, 90`, od lat 15,
reż.: George Clooney, wyk.: David Srathairn, George Clooney, Robert Downey Jr.,
Jeff Daniels, Patricia Clarkson, Frank Langella, Ray Wise i inni.
MFF Wenecja 2005 – Najlepszy scenariusz (George Clooney, Grant Heslov),
Najlepszy aktor (David Strathairn), Nagroda FIPRESCI
Europejska Nagroda Filmowa dla Najlepszego Filmu Nieeuropejskiego
George Clooney o swoim filmie: Mój
film opowiada o bohaterze, który bronił praw demokracji i wolności informacji.
Chcę dzięki niemu poruszyć sumienia i pokazać, że również dziś, w czasach
skorumpowanych mediów, odważne i krytyczne dziennikarstwo ma jedyną rację bytu.
USA, rok 1953. Telewizja jest jeszcze w powijakach, gdy ceniony dziennikarz
Edward R. Murrow prowadzi w stacji CBS popularny program informacyjny. Prawdziwą
burzę wywołuje przedstawiona w programie historia pilota Milo Radulovicha, który
został zwolniony ze służby w Marynarce Wojennej, ponieważ rzekomo stanowił
“zagrożenie dla bezpieczeństwa kraju”. Radulovicha uznano za winnego bez
przeprowadzenia procesu, ponieważ odmówił oskarżenia swego ojca i siostry o
współpracę z partią komunistyczną, co było warunkiem pozostawienia go na
służbie.
W tym samym czasie niezwykle wpływową postacią w USA stał się senator McCarthy,
przewodniczący Komisji do Spraw Działalności Antyamerykańskiej. Senator
prowadził osobliwą kampanię mającą na celu oczyszczenie kraju z komunistów.
Murrow podejrzewa, że senator może mieć wpływ na zwolnienie Radulovicha, obawia
się też, że organizowane przez senatora zamknięte przesłuchania mają ukryć fakt
braku dowodów w prowadzonych przez Komisję sprawach. Zdają się to potwierdzać
naciski mające na celu wprowadzenie zakazu emisji programu o Radulovichu...
O filmie pisano:
Mistrzowskie dzieło filmowe. Przejmujący komentarz nadużyć, które rodzić może
demokracja
Variety
 10.01
(czwartek) 20:00 MISTRZOWIE KINA – Robert Altman*
 17.01
(czwartek) 20:00 TRZY POKOJE MELANCHOLII
Dania/Finlandia/Niemcy/Szwecja, 2004, 105`, od lat 15, reż.: Pirjo Honkasalo.
Film dokumentalny
Media przedstawiają zwykle świat wojny z perspektywy walczących na froncie
żołnierzy, sprzecznych interesów państw czy grup wyznaniowych, a rzadko z punktu
widzenia cywilnych uczestników tragicznych wydarzeń. Fińska reżyserka Pirjo
Honkasalo spróbowała zobrazować jeden z największych konfliktów współczesnego
świata z jeszcze innego punktu widzenia. Bohaterami filmu są kilkunastoletni
mieszkańcy Petersburga, Groznego i Inguszetii. Wraz z nimi poznajemy realia
wojny rosyjsko-czeczeńskiej, która nadal zbiera swoje krwawe żniwo. Kręcony
kilka lat temu film jest wciąż boleśnie aktualny. Reżyserka nie kreśli jednak w
nim ram historycznych konfliktu, nie analizuje jego przyczyn i nie szuka
winnych. Skupia się na ofiarach. Tytułowe Trzy pokoje, to trzy poetyckie podróże
w głąb świata emocjonalnego małych Rosjan i ich muzułmańskich sąsiadów –
Czeczeńców. Każda z części (pokoi) ma swój własny klimat pozwalający widzowi
przenieść się w intymną rzeczywistość bohaterów.
 24.01
(czwartek) 18:30 AKTORSKIE PORTRETY - Philippe Noiret (cz.1)*
Był jedną z najbardziej
popularnych postaci francuskiego kina, znakomitym aktorem, który wystąpił w
blisko 150 filmach kinowych i telewizyjnych, otrzymując za swoje kreacje wiele
prestiżowych nagród, w tym dwukrotnie Cezara – najcenniejszy laur francuskiej
kinematografii.
Po raz pierwszy wystąpił na scenie w 1950 roku u boku Gerarda Philipe`a. W
latach 1953-60 był członkiem trupy Theatre National Populaire w Paryżu, a w
latach 60-tych kontynuował sceniczną karierę jako komik estradowy.
W filmie debiutował w roku 1949, ale jego pierwszym sukcesem okazał się występ w
filmie Luisa Malle`a “Zazie w metro” (1960). W 1968 roku Philippe Noiret stał
się z dnia na dzień gwiazdą ekranu francuskiego po premierze filmu Yvesa Roberta
“Szczęśliwy Aleksander”. Po tym sukcesie kariera aktora rozwijała się
błyskawicznie. Grał w kilku różnych gatunkowo filmach rocznie u najlepszych
francuskich reżyserów, nie zawsze w głównych rolach, ale zawsze wyraźnie
zaznaczając swą obecność w filmie. Jego aparycja predystynowała go do grania
postaci wywodzących się z klasy średniej lub arystokratów, lecz nie
romantycznych kochanków. Nie stanowiło to jednak przeszkody w kreowaniu postaci
głęboko zapadających w pamięć, takich jak lekarz dokonujący zemsty na nazistach
za zabicie swej żony i córki w filmie Roberta Enriko “Stara strzelba” (1975). Za
rolę w tym filmie otrzymał Cezara.
Sławę międzynarodową przyniósł aktorowi występ w roli starego operatora kinowego
w filmie Giuseppe Tornatore “Kino Paradiso”. Światowe uznanie przyniosła mu też
rola chilijskiego poety Pablo Nerudy w filmie Michaela Radforda “Il postino”
(1994)
Philippe Noiret obdarzony był charakterystycznym głębokim brzmieniem głosu i
nienaganną dykcją, dzięki czemu z powodzeniem występował też w radiu. Za swoje
zasługi w dziedzinie kultury został odznaczony orderem Legii Honorowej.
Wielki aktor zmarł 23 listopada 2006 roku w Paryżu. Do końca był aktywny
zawodowo. Ostania komedia z jego udziałem “3 amis” miała premierę w Paryżu w
sierpniu 2007 roku.
31.01 (czwartek) 20:00 AKTORSKIE
PORTRETY – Philippe Noiret (cz.2)*
LUTY
2008
 07.02
(czwartek) 19:45 ŻYCIE NA PODSŁUCHU
Niemcy, 2006, 135`, od lat 15, reż.: Florian Henckel von Donnersmarck, wyk.:
Martina Gedeck, Ulrich Muche, Sebastian Koch, Ulrich Tukur, Thomas Thieme i
inni.
Oscar dla najlepszego filmu nieanglojęzycznego
Wzorowy funkcjonariusz Stasi w NRD otrzymuje zadanie specjalne: ma
obserwować i podsłuchiwać znanego dramaturga i mieszkającą z nim aktorkę. Pisarz
podejrzewany jest o kontakty z Zachodem, a tak naprawdę minister kultury szuka
na niego “haka”, by wyeliminować go jako rywala w walce o względy aktorki.
Agent, wnikając w życie pary, coraz bardziej jest zafascynowany obcym mu
dotychczas światem, dostrzegając jednocześnie żałosną pustkę własnej
egzystencji.
Reżyser filmu daleki jest od stawiania jednoznacznych ocen postaw moralnych
ludzi żyjących w tamtych czasach. Stara się jedynie, z dużą dozą obiektywizmu i
psychologicznego wyczucia, ukazać jak bardzo skomplikowane było życie w systemie
totalitarnego zniewolenia.
13.02 (środa) 20:00
AKTORSKIE PORTRETY – Philippe Noiret (cz.3)*
21.02 (czwartek) 19:00 MISTRZOWIE
KAMERY – Miroslav Ondrićek*
Miroslav Ondrićek urodził się w 1934 roku w Pradze. Od dzieciństwa urzeczony
kinem podjął pracę w wytwórni Barrandov, skąd w 1952 roku skierowano go na
studia wieczorowe w czeskiej szkole filmowej. W trakcie studiów pracował jako
asystent renomowanych operatorów. W 1963 roku poznał Milośa Formana, z którym
później pracował przez wiele lat zarówno w Czechosłowacji, jak i w USA. Już po
premierze filmu “Miłość blondynki” (1965) nazwiska obu twórców stały się znane w
świecie. Wtedy przyszła propozycja współpracy od brytyjskiego reżysera Lindseya
Andersona, z którym nakręcił film średniometrażowy “White Bus”, a potem już
pełnometrażowy film “Jeżeli” (1967). Za pracę przy tym filmie Ondrićek został
nagrodzony w Cannes. Jego następne prace w USA to realizacja zdjęć do filmów
Formana: “Odlot” (1970), i Geirge`a Roya Hilla “Rzeźnia numer 5” (1971). Po
kolejnej realizacji filmu z Lindsayem Andersonem (“Szczęśliwy człowiek” - 1973)
został pozbawiony przez władze Czechosłowacji możliwości wykonywania zawodu za
granicą. W latach 1973-78 zrealizował zdjęcia tylko do trzech filmów, w tym do
filmu Janusza Majewskiego, kręconego na terenie Czechosłowacji, “Zaklęte
rewiry”. W roku 1978 udało mu się wreszcie uzyskać zezwolenie na wyjazd za
granicę. Odtąd realizuje filmy przede wszystkim w USA. Jego nazwisko można
dostrzec między innymi w takich produkcjach jak: “Hair” (1979), “Ragtime”
(1981), “Amadeusz” (1984), “Valmont” (1988) – wszystkie w reżyserii Milośa
Formana, “Świat według Garpa” (1982 – reż.: George Roy Hill), “Silkwood” (1982 –
reż.: Mike Nichols), “Przebudzenie” (1990 – reż.: Penny Marshall).
Miroslav Ondrićek pracował z najlepszymi reżyserami, fotografował największe
gwiazdy aktorskiego świata, pozostając skromnym i życzliwym światu człowiekiem.
Ma opinię solidnego, znającego doskonale swój fach rzemieślnika, a jednocześnie
artysty wielkiego formatu.
 28.02
(czwartek) 19:00 AKTORSKIE PORTRETY – Eiji Okada (1920-1995)*
Eiji Okada, to jedyny obok Tishiro Mifune, japoński aktor, który zyskał światowy
rozgłos w latach 50-tych i 60-tych XX wieku. Okada ukończył co prawda ekonomię
na Uniwersytecie w Keio, ale już na studiach pociągał go teatr i zdecydował się
na karierę aktorską. W filmie zadebiutował w roku 1950, ale przez blisko dekadę
obsadzany był prawie zawsze w rolach drugoplanowych. Przełom w jego karierze
nastąpił w roku 1959, kiedy wystąpił w filmie Alaina Resnaisa “Hiroszima moja
miłość”. W tym arcydziele francuskiej nowej fali grał japońskiego architekta,
który wdaje się w romans z francuską aktorką. O ile Mifune wylansował typ
groźnego samuraja, o tyle Okada uosabiał typ współczesnego Japończyka, mężczyznę
wrażliwego, delikatnego, zmysłowego i pociągającego. W latach 60-tych odnosił
sukcesy filmami “On i ona” (1963), “Kobieta z wydm” (1963), “Twarz innego”
(1966), “Saga o dżudo” (1965). W nastepnych latach już rzadziej pojawiał się na
ekranie. Zaangażował się natomiast w działalność teatralną. Łącznie zagrał w 80
filmach. Jedyny pośród nich nakręcony w Hollywood, to dramat polityczny
“Spokojny Amerykanin” (1963 – reż.: George Englund), w którym wystąpił u boku
Marlona Brando. Brando ponoć osobiście wybrał Okadę na swojego partnera w tym
filmie.
Eiji Okada zmarł w Tokio 14 września 1995 roku.
MARZEC 2008
 06.03
(czwartek) 20:00 GRBAVICA
Austria/Bośnia i Hercegowina/Niemcy/Chorwacja, 2005, 90`, od lat 15, reż.:
Jasmina Zbanic, wyk.: Mirjana Karanovic, Luna Mijovic, Leon Lucev, Kenan Catic,
Jasna Ornela Berry i inni.
MFF Berlin 2006 – Złoty Niedźwiedź oraz Nagroda Jury Ekumenicznego
Debiut reżyserski Bośniaczki – Jasmili Zbanic.
Grbavica to dzielnica Sarajewa. W czasie wojny została zajęta przez armię Serbii
i Czarnogóry i przekształcona w specjalny obóz wojskowy, w którym torturowano
ludzi. Akcja filmu rozgrywa się dziesięć lat po zakończeniu działań wojennych na
terytorium Bośni. Dla bohaterki filmu, Esmy samotnie wychowującej córkę, nic się
jednak nie zakończyło. Problemy życia codziennego z jakimi się boryka wciąż
boleśnie i uparcie każą jej powracać pamięcią do traumatycznych przeżyć czasu
wojny. Stawienie czoła powracającym koszmarom jest jednoznaczne z
zaakceptowaniem okrutnej prawdy, od której Esma wciąż ucieka.
Ten film to hołd dla ofiar jugosłowiańskiej wojny, a jednocześnie próba
bezwzględnego rozliczenia oprawców i odblokowania wojennych wspomnień, co być
może pozwoli ludziom na Bałkanach normalnie żyć.
 13.03
(czwartek) 19:45 TAJEMNICA BROKEBACK MOUNTAIN
USA, 2005, 130`, od lat 15, reż.: Ang Lee, wyk.: Jake Gylenhaal, Heath Ledger,
Michelle Williams, Anne Hathaway, Randy Quaid, Linda Cardellini, Anna Faris i
inni.
USA, rok 1963. Ennis i Jack poznają się latem w kolejce po zatrudnienie u
ranczera Joe Acquirre. Świat, w którym żyją zmienia się szybko, ale codzienność
Ennisa i Jacka wypełnia monotonia. Wydaje się, że w ich życiu wszystko już
zostało ustalone. Oboje mają mieć stałą pracę, ożenić się i wychowywać dzieci.
Jednak kiedy Ennis i Jack wspólnie zaczynają pracować przy wypasaniu owiec,
zawiązuje się między nimi przyjaźń, która później przeradza się w głęboką
zażyłość...
Premiera filmu była oczekiwana z wielkim przejęciem. Jest to bowiem pierwsza
wysokobudżetowa, hollywoodzka produkcja, która w sposób otwarty porusza temat
związku homoseksualnego. Annie Proulx – autorka opowiadania, na podstawie
którego powstał film – opublikowała je w 1997 roku w “New York Times”. Wcześniej
jej powieść “Kroniki portowe”, za którą otrzymała nagrodę Pulitzera, również
stała się podstawą filmu. Scenariusz do “Tajemnicy Brokeback Mountain”, który
zdobył m.in. Oscara, Złoty Glob oraz nagrodę BAFTA napisał duet Diana Ossana i
Larry McMartry. Ten sam duet ma na swoim koncie scenariusz do filmu “Ostatni
seans filmowy” Petera Bogdanovicha.
 26.03
(środa) 20:00 REŻYSERZY ŚWIATOWEGO KINA – Terry Gilliam (cz.1)*
27.03. (czwartek) 19:45 REŻYSERZY
ŚWIATOWEGO KINA – Terry Gilliam (cz.2)*
|
